Ο ίδιος ο γιατρός μου δεν με εγκαταλείπει αλλά πολεμάει στο πλάι μου

Όλα άλλαξαν σε μια εξέταση ρουτίνας. Παρακέντηση, βιοψία και η διάγνωση, καρκίνος του μαστού.
Η γη έφυγε κάτω από τα πόδια μου. Πώς είναι δυνατόν, αφού από μικρή ηλικία έκανα τακτικό προληπτικό έλεγχο; Γιατί σε μένα; ΓΙΑΤΙ; Απόγνωση, φόβος, οργή, μελαγχολία...

Σκεφτόμουν μήπως ήταν η αρχή του τέλους. Όχι, δεν μπορεί...

Γνώριζα τόσες γυναίκες που νόσησαν και ήταν καλά. Σκεφτόμουν πως ευτυχώς υπάρχουν γιατροί, χειρουργεία και εξειδικευμένες θεραπείες. Έτσι σταδιακά το αποδέχτηκα και άρχισα πάλι να ελπίζω. Έδειξα απόλυτη εμπιστοσύνη στους γιατρούς μου και αυτό με βοήθησε να είμαι ψύχραιμη.

Βγαίνοντας από το χειρουργείο θυμάμαι την ανακούφιση, την αισιοδοξία και τη δίψα για ζωή που ένιωθα! Ακολούθησαν χημειοθεραπείες, παρενέργειες, μαλλάκια που πέφτουν, άγχος για τις πρώτες εξετάσεις ... και όλα καθαρά! Είμαι "ελεύθερη νόσου"!

Στο πίσω μέρος του μυαλού υπήρχε η υποτροπή. Σύμφωνα με τα ιατρικά δεδομένα, στην ηλικία μου, με όγκο τριπλά αρνητικό, χωρίς υποστήριξη από ορμονολογικά φάρμακα υπάρχει πάντα κίνδυνος. Δεν ήξερα εάν πρέπει να χαρώ για όσα είχα καταφέρει ή να μείνω με το άγχος μια ζωή. Να κάνω μόνο συχνές εξετάσεις, να εύχομαι για το καλύτερο και ... βλέπουμε;

Περίμενα από τον ογκολόγο μου να μου δώσει μια εναλλακτική λύση. Γνώριζα ότι είναι εξαίρετος επιστήμονας, με μεγάλη εμπειρία και καταξιωμένος στη δουλειά του. Τον εμπιστευόμουν απόλυτα. Και επιπλέον αυτός ακολούθησε τα βήματα της ιατρικής. Αν δεν υπάρχει κάτι που έχει ήδη δοκιμαστεί, τι μπορεί να κάνει παραπάνω; Ειχα συνειδητοποιήσιε πλέον ότι δεν είναι "θεός". Αν όμως με βλέπει περισσότερο σαν ΑΝΘΡΩΠΟ παρά σαν ασθενή, θα κάνει κάποια έρευνα για νέα φάρμακα, θα ψάξει για πειραματικά πρωτόκολλα που μπορεί να με βοηθήσουν. Όχι, δεν θα χρειαστεί! Τέρμα οι μαύρες σκέψεις! Το "ξεφορτώθηκα" και ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!

Στις ετήσιες εξετάσεις μου μετά το χειρουργείο, περίμενα ευχάριστα νέα, για να αρχίσω τη διαδικασία της πλαστικής αποκατάστασης! Το πόρισμα όμως δείχνει διογκωμένους αδένες και μικροαλλοιώσεις στον πνεύμονα. Το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον μου; Η βιοψία σε αδένα θετική. Κάποιο "κυτταράκι" μου ξέφυγε. Πανικός και ήμουν μόνο 33 χρονών.

Ξεκίνησα άμεσα νέο σχήμα φαρμάκων, το οποίο δεν φάνηκε να βοηθάει ιδιαίτερα. "Τι κάνουμε τώρα γιατρέ μου";

Εκείνος μου κρατάει το χέρι, μου λέει να κάνω κουράγιο και υπομονή, γιατί είμαι νέα ακόμη και έχω δυνάμεις να παλέψω. Υπάρχουν αρκετά ακόμη δοκιμασμένα σχήματα θεραπειών, πολλές κλινικές μελέτες που θα μπορούσαν να με βοηθήσουν και άλλες επιλογές νέων θεραπειών που θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε. Κυρίως όμως, ο ίδιος ο γιατρός μου δεν με εγκαταλείπει αλλά πολεμάει στο πλάι μου. Με όλη μου την καλή διάθεση, επικοινώνησε και συνεργάστηκε με γνωστό μου γιατρό από το εξωτερικό, οι οποίοι αποφάσισαν από κοινού το τρίτο σχήμα θεραπειών.

Έχοντας σίγουρα άλλο ένα σύμμαχο στον αγώνα μου, νιώθω πιο ασφαλής. Η αγωνία μου μειώνεται, ο θυμός μου καταλαγιάζει και ο φόβος μου ξεθωριάζει. Ακολουθώ πιστά τις οδηγίες του γιατρού μου και κάνω ένα βηματάκι τη φορά χωρίς να σκέφτομαι τη συνέχεια.

Αρχίζω πάλι να ελπίζω... Έχω πολλούς στόχους και όνειρα να πραγματοποιήσω!

Η ζωή είναι μπροστά μου!

Χριστίνα