Ψυχοθεραπευτικές Παρεμβάσεις

Παρά την αξιοσημείωτη πρόοδο στη θεραπεία του καρκίνου και του καρκίνου του μαστού ειδικότερα, ο μεταστατικός καρκίνος εξακολουθεί να αποτελεί απειλή για τη ζωή των ασθενών. Ως εκ τούτου, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι σχετίζεται με σημαντική ψυχολογική δυσφορία , όπως η κατάθλιψη.

Ο επιπολασμός της κατάθλιψης είναι ιδιαίτερα αυξημένος σε ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο μαστού, ενώ η κατάθλιψη έχει σημαντική επίδραση στην ποιότητα της ζωής, την τήρηση της θεραπείας και την ικανοποίηση από τη ζωή γενικότερα. Για τους παραπάνω λόγους η αντιμετώπισή της σε αυτόν τον πληθυσμό αποτελεί μείζον στόχο.

Γνωσιακή - Συμπεριφοριστική θεραπεία

Υπάρχουν διάφορες ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης. Μεταξύ αυτών, η Γνωσιακή - Συμπεριφοριστική θεραπεία έχει αναγνωριστεί ως ένα από τα πολύ λίγα είδη ψυχοθεραπείας που υποστηρίζονται εμπειρικά για τη θεραπεία της κατάθλιψης στο γενικό πληθυσμό.

Διαθέσιμα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι η Γνωσιακή - Συμπεριφοριστική θεραπεία είναι τουλάχιστον τόσο αποτελεσματική όσο και τα αντικαταθλιπτικά για τη θεραπεία της μείζονος κατάθλιψης. Επιπλέον, φαίνεται ότι η συγκεκριμένη ψυχοθεραπευτική παρέμβαση σχετίζεται με καλύτερη συντήρηση των θεραπευτικών κερδών στην πάροδο του χρόνου.

Επιπλέον, η Γνωσιακή - Συμπεριφοριστική θεραπεία είναι από τις παρεμβάσεις που χρησιμοποιούνται συχνότερα σε ογκολογικά κέντρα και αυτό οφείλεται στην τεκμηριωμένη αποτελεσματικότητά της για τη θεραπεία μιας ποικιλίας ψυχολογικών διαταραχών. Αρκετές μελέτες έχουν αξιολογήσει την αποτελεσματικότητά της σε ασθενείς με καρκίνο, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν δείξει σημαντικά οφέλη, όπως μείωση της κατάθλιψης, του άγχος, της κούρασης και της γενικής ψυχολογικής δυσφορίας.

Στόχοι ψυχοθεραπείας

Απώτερος στόχος της ψυχοθεραπείας είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής, ενώ οι υπό-στόχοι της είναι:

• Η αποδοχή της ασθένειας και η προσαρμογή στις νέες συνθήκες και τους περιορισμούς που επιφέρει.
• Η κινητοποίηση των ασθενών προς μία κατεύθυνση που έχει ως επίκεντρο τη ζωή (life-centered vs death-centered).
• H εκπαίδευση σε δεξιότητες διαχείρισης stress.
• Η εκπαίδευση σε πιο λειτουργικές στρατηγικές αντιμετώπισης της κατάστασης.
• Η κινητοποίηση των ασθενών για αξιοποίηση του κοινωνικού τους δικτύου, καθώς και η προώθηση της ανοιχτής επικοινωνίας με τα μέλη της οικογένειάς τους.